miércoles, 31 de mayo de 2017

A Mauro gústanlle os disfraces!!!

Hoxe pasamos un día de festa rachada con Mauro. Fomos nos e moitos máis, grazas a unha chea de disfraces e xogos.
-A mí, me gustan los disfraces porque son muy divertidos.
-Sí y cuando te disfrazas pues te ríes.
-Porque te lo pasas muy bien.
-Yo me alegro mucho cuando me disfrazo y corro mucho porque me pongo contenta.
-Pues yo me disfrazo en verano, en miércoles, en jueves, en sábado, muchos días.
-Eso es una semana entera!
-Sí y me disfrazo en el trastero donde hay una “cholconeta” para saltar.
-Yo me disfrazo porque me divierto en lo que quiero.
-Claro, si eres un superhéroe pues volando y si eres una bailarina pues bailando.
-Pues a mí me gusta porque pienso que vuelo, si me disfrazo de campanilla.
-Sí y yo que subo por las paredes como spiderman.
-Que algunos disfraces tienen máscara.
-A mí, las máscaras no me gustan, porque no puedes respirar, ni hasta hablar. Bueno con algunas. Con todas no.
-Que a mí, me gusta disfrazarme porque voy a una fiesta y bailo.
-Sí, a la de halloween porque es de disfraces de miedo.
-No, a esa no, porque tiene disfraces que no dan miedo.
-Sí, que mis padres un día fueron a una y yo dormí con mi abuela y me lo pasé muy bien porque vimos la tele hasta muy por de noche.
Comezamos falando e compartindo o que sabemos. Contando os disfraces que trouxemos e todos os que nos gustan e por que.
 Mauro á súa maneira, contóunos o conto de "Los disfraces de las tres mellizas". E foi un contacontos xenial!!!
Logo, vimos os disfraces que tiñan e o que leva cada disfrace. E vestímolas co que máis nos gustaba .

Pasamos a ensinar os difraces que trouxemos da casa e vestímonos.
 Fixemos un precioso desfile de disfraces, para que nos viran con todo detalle, o guapos e guapas que estabamos.

Tivemos a nosa festa de disfraces, con baile.

 Xogamos con outros disfraces a "A historia do Mago Adivina". Un mago que perdera o animal co que facía maxia e que tiña que atopalo.





Rematamos, coñecendo a historia dos "Trotamúsicos" e convertémonos nos "Trotamúsicos de Vigo".
Un día para lembrar, onde fomos o que queriamos ser o algo que nos gusta moitísimo. Unha nova xornada cargada de experiencias especiais, porque as compartimos cos nosos amigos e amigas, xuntos.

martes, 30 de mayo de 2017

A Gael gústanlle os contos!!!

Hoxe vivimos moitas aventuras co mundo dos contos, grazas a Gael. Comprobamos que hai moitíísimos, por que cada un de nos coñece uns diferentes e non deixabamos de contar historias de contos que vimos algún día. E que é moi difícil pensar nun que nos guste máis que outro.
-Que me gustan los cuentos.
-Me lee cuentos papá en el sofá.
-A mí me gusta que me lea sentados en el suelo. Bueno, al lado del sofá pero delante.
-Y a mí, porque mi papá lee el cuento con una voz muy gorda que me hace reír.
-A mí me gusta que mi mamá me lea cuentos en la cama, porque la quiero mucho y nos abrazamos.
-Sí, yo y a veces nos hacemos cosquillas, ja ja . Pero solo si no es muy tarde, porque hay que descansar, claro.
-A mí, me gusta que me lea papá y mamá en la cama, porque me rebozo en la cama y me quedo muy a gustito.
-Que a mí me gusta que me lean cuentos porque me gustan las historias.
-Sí a mi también, las de piratas.
-Y a mí, y también las de lobos.
-A mí, me gustan los cuentos que me ponen contenta y los de lobos no me ponen contenta.
-A mí, tampoco porque me dan miedo y luego tengo “pesiadillas”.
-Yo también, un día un cuento me dio miedo y dormí con mi papá y mi mamá.
-A mí, me gustan todos los cuentos porque yo nunca tengo miedo.
-Que a mí me gustan los cuentos de la biblioteca.
-Sí y a mí, y yo un día fui a una “bidioteca” muy grande que estaba más lejos y tenía muchos cuentos.
-Yo también voy a una “bidioteca” y vi a unos chicos que hacen teatro y que también, me dejan cuentos.
Tivemos que escoller entre uns cantos contos que collemos da biblio. Non foi tarefa doada. Pero logo, pasamos un día moi especial xogando con eles. 

 Comezamos interpretando, averiguando, lendo a carta que nos deixou hoxe Pilú Pilú. O noso coelliño viaxeiro enterouse que era o día dos contos... e non podía faltar.
Coma sempre, nos esperaba na biblioteca da escola e alí fomos. Estivemos escoitando o conto que trouxo "Non fai falta a voz". Fixemos todo o propuña o conto.
Pero tamén, escoitamos o encargo que nos traía o noso coelliño. Preparar un agasallo cunha xirafa, para levarllo aos amigos e amigas do CEIP Paraixal, co conto que nos lera a nos.
E puxémonos a facer o encargo, uns cadros con xirafas de plastelina.


 Coma sempre, uns artístas. Quedaron Preciosos!!!

  Logo, abrimos o agasallo que sempre nos trae Pilú Pilú... "Gusanitos!!!", para degustalos.
 Pasamos a xogar con outro conto titulado "Paixariña de papel". Escollido porque moitos o teñen en casa e: "ese es muy fácil de leer, yo me lo sé de memoria".

 E rematamos co conto "Vaya rabieta". Algún xa o coñecía, pero moitos escollérono porque pensaban que era de monstruos... O certo é que foi toda unha sorpresa. Estivemos falando das nosas rabietas, de como nos sentimos, de como nos poñemos, o que facemos, etc. E sacamos as nosa rabia pola boca, para que todos a puideran ver.

 Logo, rompimos a nosa rabia en anacos...

 E construimos "unha rabieta buena". Entre todos e todas fixemos un monstruo de la rabia bueno e contento. Que non vai descolocar cousas senon colocalas. Que non vai enfadar aos demáis, senon a facerlles rír. Que non vai estragar as cousas, senon arranxalas, etc. Aproveitamos para traballar algúns contrarios e falar de que conductas son correctas e cales incorrectas, e por que. Menuda reflexión e menudos propósitos para o futuro!!!

 E así de chula quedou o noso "MONSTRO DA RABIA BO".
Un día máis, cheo de conversas, que nos permitiron compartir experiencias e vivencias propias, e tamén, coñecernos un pouco máis.

lunes, 29 de mayo de 2017

A Neizan gústanlle os dinosauros!!!

Hoxe lembramos e aprendemos moitas cousas de dinosauros grazas a Neizan. A súa historia, onde vivían, por que xa non existen, os nomes tan ifíciels que tiñan, a súa forma de ser, etc.
-A mí, me gustan los dinosaurios porque son muy fuertes y corren mucho.
-Sí son muy rápidos y a mí me gustaría ser tan rápido.
-Y a mí me gustan porque son muy fuertes.
-Pero murieron.
-Claro, ya no existen porque bajó un meteorito del cielo y los desapareció.
-Bueno ahora hay dinosaurios pero de juguete, y a mí esos sí me gustan.
-Que a mí me gustan mucho porque son muy fuertes y muy grandes.
-Pero algunos son pequeños, que los que vuelan son pequeños.
-A mí me gustan los que vuelan porque me gusta volar.
-Pues a mí, no me gustan porque son muy feos.
-Algunos son muy feos pero otros no.
-A mí me gustan mucho para jugar a peleas.
-Pero no se juega a peleas, que te haces daño.
-Pero es de broma.
-Sí, pero los dinosaurios de verdad peleaban de verdad y se hacían daño.
-Por eso a mí me dan miedo y no me gustan nada.
-Algunos se comían porque les gusta la carne.
-Menos mal que ya no existen, porque nos zampaban.
-Pero el diplodocus como hierba de los árboles y no se pelea.
-Bueno, ese me gusta un poco pero solo un poco…
Comezamos mirando e falando de todos os dinosauros que trouxeron das súas casas. Agrupámolos por familia, por tamaños, tendo en conta se tiñan ou non cornos, polo que comías, etc.
Puntillas veu disfrazado de dinosauro e trouxo disfraces de dinosauros para xogar.

 Fixemos carreiras de Velociraptors.



 Pelexamos como dinosauros pero… empregando coxíns, porque queríamos pasalo ben e non facernos daño.

Vimos contos de Dinosauros.

 Neizan debuxou un dinosauro na PDI, coas indicacións que lle daban os seus amigos e amigas.
 Grazas a Celeste e á súa familia, fixemos de Paleontólogos e buscamos osos de dinosauros. Pero tamén, fixemos un esquelete de dinosauro chulíísimo!!!

 Fixemos fósiles con pegadas de dinosauros.
 Grazas a Brandán e á súa familia, vimos como eran os ovos grandes de dinosauro.
 Grazas a Darío e a súa familia, camiñamos con pes de dinosauro.
 Entre todos construimos al “Gran dino”, un diplodocus xigante.

Un día no que o tema non gustou a todos e todas, pero no que aprendemos que aínda así, puidemos pasalo xenial. Que merece a pena dar unha oportunidade ao que se presente... o mellor sorpréndenos gratamente.

LinkWithin

Related Posts with Thumbnails